اصرار کاپولا از ال پاچینو ستاره ساخت/بازخوانی خاطرات رابرت ایوانز

بازی ال پاچینو در پدرخوانده چنان تحسین‌برانگیز بود که مجله نیوزویک شخصیت مایکل کورلئونه را به عنوان بزرگترین نقش آفرینی یک بازیگر به نقش یک شخصیت سنگدل در تاریخ سینما عنوان کرد.

سینماپلاک؛ به بهانه زادروز این ستاره بزرگ سینما بخشی از خاطرات رابرت ایوانز مدیر اجرایی استودیو پارامونت از داستان انتخاب اين بازیگر برای ایفای نقش در پدرخوانده را بخوانید:

انتخاب بازیگر مایکل کورلئونه، آتش مشاجره ما (باب ایوانز و فرانسیس فورد کاپولا) را روشن کرد. او می‌خواست یک بازیگر ناشناس -ال‌پاچینو- را برگزیند و من هر کسی به غیر از او را می‌خواستم. توصیف پوزو از مایکل در کتاب، از هر نظر با ال‌پاچینو در تضاد بود. تست بعد از تست، از بابی دنیرو گرفته که آن زمان ناشناس بود تا هر بازیگر دیگری.

پاچینو سه بار تست داد و هربار بدتر از دفعه قبلی بود. جنگ بر سر انتخاب بازیگران خاندان کورلئونه، بسیار پرحرارت‌تر بود تا جنگی که این خاندان روی صحنه اجرای می‌کردند.

-فرانسیس به یک شرط می‌تونی پاچینو رو انتخاب کنی.
_چه شرطی؟
-جیمی کان نقش سانی رو بازی کنه.
_ما با کارمین کاریدی قرارداد امضا کردیم. کان یهودیه ایتالیایی نیست.
-آره اما سایزش شش پنج نیست، پنج دهه. این پسره پاچینو پنج پنجه و این نزدیک‌تره.
_من از کان استفاده نمی‌کنم.
-منم از پاچینو استفاده نمی‌کنم.
در را کوبیدم و رفتم. ده دقیقه بعد در باز شد: «تو بردی». سر ساعت 9صبح روز بعد من با نماینده پاچینو پای تلفن بودم: «موکلت نقش را گرفت.»
_متاسفم باب، 48ساعت دیر کردی. ما همین الان در متروگلدن مایر یک قرارداد با جیم اوبری براش بستیم.
-خب از اونجا بکشش بیرون.
_ببین طلب بخشش از نگهبان زندان خیلی راحت‌تره تا طلب لطف از اوبری.

(در ادامه باب ایوانز توضیح می‌دهد که پس از اینکه اوبری درخواستش را رد می‌کند از سیدنی کورشاک طلب کمک می‌کند و کورشاک با تماس با اوبری و تهدید او به اخلال در ساخت هتلش او را راضی می‌کند که پاچینو در پدرخوانده ایفای نقش کند):
-گفتم می‌خواهی ساخت هتلت رو تموم کنی. جواب نداد ولی پرسید بازیگره کیه. منم بهش گفتم. او هم مثل من اسم اون کله‌پوک رو نشنیده بود. یه مداد برداشت و از من خواست اسمش رو هجی کنم.

این داخل داستان آن اتفاقی بود که احتمالا -توجه کنید این قضاوت شخصی من است- بزرگترین حس اکتشاف در انتخاب بازیگر در تاریخ سینما محسوب می‌شود.

منبع خاطرات: کتاب در هالیوود می‌مانم نوشته رابرت ایوانز؛ انتشارات میان